Zaktualizowana i poszerzona, jednotomowa edycja bestsellerowego, bogato ilustrowanego wydawnictwa poświęconego udziałowi Polaków w zdobywaniu najwyższych gór świata - Himalajów i Karakorum! Do rąk czytelników trafia publikacja uzupełniona o wydarzenia z ostatniej dekady (lata 2008 - 2018).

Książka opowiada o najważniejszych wyprawach, podczas których dokonano pierwszych wejść na niezdobyte wcześniej szczyty, złotych latach polskiego himalaizmu zimowego, osiągnięciach Polaków w przejściach stylem alpejskim, samotnych wejściach i wyznaczaniu nowych dróg na szczyty. Autorzy omawiają również największe tragedie, będące udziałem polskich wypraw.

Osobna część poświęcona jest kobietom - wspinaczom. Wanda Rutkiewicz przez wiele lat była pierwsza damą światowego himalaizmu. Dziś światowej czołówce usiłują dotrzymać kroku Anna Czerwińska i Kinga Baranowska. Dzielnie sekunduje im też parę innych naszych rodaczek.

Publikacja uzupełniona jest o leksykon polskiego himalaizmu. W tej encyklopedycznej części czytelnik znajdzie kompendium wiedzy o polskim himalaizmie, wzbogacone hasłami objaśniającymi nazwy i pojęcia, które można spotkać podczas lektury.

Wydana wcześniej w formie sześciotomowej kolekcji, publikacja zdobyła wiele prestiżowych nagród, m.in. nagrodę Specjalną Jury 26. Festiwalu Górskich Filmów w czeskich Teplicach, nagrodę w kategorii Alpinizm, Eksploracja i Adventure podczas 9. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego "Mountains, Extreme Sports and Adventures", zorganizowanego w listopadzie 2009 r. w Bansku w Bułgarii.

Patrząc na historię rozwoju himalaizmu światowego, łatwo zauważyć, iż Polacy odegrali w niej niebagatelną rolę. Za początek polskiego himalaizmu można uznać jedno z najważniejszych w tej dziedzinie wydarzeń: zdobycie w 1939 roku dziewiczego wierzchołka Nanda Devi East (7434 m n.p.m.) przez Adama Karpińskiego, Stefana Bernadzikiewicza, Jakuba Bujaka i Janusza Klarnera. Po tym znaczącym sukcesie wysokogórskie marzenia Polaków zostały przystopowane i przerwane przez okres II wojny światowej, a następnie czasy PRL-u i stalinowski dyktat. Dopiero po kilkunastu latach, po tym, jak sytuacja polityczna w Polsce nieco uległa zmianie, Polacy zyskali wreszcie możliwość wyjazdów za granicę i podjęli starania, aby nadrobić stracony czas. Jak pokazuje zarówno historia, jak i współczesność, jak dowodzą odnoszone na tym polu przez polskich himalaistów sukcesy, w pełni udało im się te plany i zamierzenia zrealizować.

O tych wydarzeniach, o ogromnym wkładzie Polaków w rozwój światowego himalaizmu, przeczytać możemy w zbiorowej pracy Janusza Kurczaba, Wojciecha Fuska i Jerzego Porębskiego „Polskie Himalaje”.

W książce tej, ilustrowanej zdjęciami, znajdziemy relacje z najważniejszych wypraw, podczas których, na przestrzeni lat, Polacy dokonali pierwszych wejść na niezdobyte dotąd górskie wierzchołki, wchodzili na szczyty nowymi, wytyczonymi przez siebie drogami, pokonywali góry w alpejskim stylu czy też samotnie. Pojawiają się tu takie nazwiska jak: Jerzy Kukuczka, Andrzej Zawada, Krzysztof Wielicki, Piotr Morawski, Wojciech Kurtyka, Tadeusz Piotrowski, Maciej Berbeka, Andrzej Czok, Maciej Pawlikowski, Artur Hajzer, Leszek Cichy i wiele innych, także tych może mniej powszechnie znanych, a wartych i godnych upamiętnienia.

Osobną część książki autorzy poświęcają kobietom – polskim himalaistkom, których nazwiska znakomicie wpisują się do czołówki światowego himalaizmu, a są to przede wszystkim: Wanda Rutkiewicz, Anna Czerwińska, Kinga Baranowska czy Aleksandra Dzik.

Jak pokazuje historia, wiele górskich sukcesów okupionych zostało najwyższą ceną – ceną życia. Toteż oprócz relacji z wypraw zakończonych w pełni szczęśliwie, autorzy przytaczają w książce opisy największych górskich tragedii, w których życie stracili obiecujący lub już uznani polscy himalaiści.

„Polskie Himalaje” to według mnie bardzo dobre i wartościowe kompendium wiedzy o historii polskiego himalaizmu. Czytelnik znajdzie tu opowieści nie tylko o tych głośnych ekspedycjach Polaków na najwyższe górskie szczyty, ale też relacje z wypraw nieco mniej powszechnie znanych – jak sama się przekonałam. W publikacji tej zawarta została cenna wiedza o minionych wydarzeniach, utrwalone i upamiętnione zostały nazwiska wszystkich tych Polaków, którzy w sposób czynny przyczynili się do rozwoju polskiego himalaizmu, dzięki którym o himalaizmie można, bez żadnej przesady, powiedzieć, iż jest to nasz sport narodowy.

Oczywiście, siłą rzeczy, każda z przywołanych tu wypraw opisana została w sposób skrótowy, z ujęciem najważniejszych faktów. Można za to pozycję tę potraktować jako punkt wyjścia do szerszego i dokładniejszego poznania przedstawionych tu wydarzeń, jako inspirację i motywację do sięgnięcia po inne publikacje o tej tematyce.

Obecne wydane „Polskich Himalajów” to wznowiona, uzupełniona i zaktualizowana edycja, poszerzona o najnowsze fakty i zdarzenia z ostatnich lat. Jak więc widać, historia polskiego himalaizmu nie skończyła się, lecz ciągle trwa. Czy najbliższa przyszłość dopisze do niej kolejne rozdziały? Czas pokaże, a na razie zapraszam do przeczytania tych, które zostały już napisane i opisane w książce „Polskie Himalaje”. Te ciekawe, pełne emocji opowieści to świetna lektura dla tych, którzy interesują się wspinaczką i preferują literaturę górską. Zachęcam do zapoznania się z tą publikacją, bo jest tego warta.