Nepal. Moje wędrówki

Wspomnienia autorki z czterech kilkutygodniowych pobytów w Nepalu, w tym trekkingów w rejonie Everestu, Annapurny, świętych jezior Gosainkund i doliny Langtang. Autorka dzieli się ciekawymi spostrzeżeniami dotyczącymi codziennego życia mieszkańców, obyczajów, rzemiosła, regionalnej kuchni i realiów podróżowania po tym kraju.

W książce odnajdziemy misterne opisy nepalskiej przyrody i refleksje rodzące się podczas przemierzania górskich szlaków oraz zwiedzania rozmaitych miejsc, nie tylko tych znanych i zabytkowych – jak miasta doliny Katmandu czy Park Narodowy Chitwan.

Wielką pasją Elżbiety Wichrowskiej - Janikowskiej są podróże. Już od ponad trzydziestu lat podróżuje po całym świecie, zwiedzając najodleglejsze jego zakątki, zarówno w Europie, jak i poza nią. Niniejsza książka to literacki owoc wypraw autorki do Nepalu, kraju, który ją zachwycił, gdy odwiedziła go po raz pierwszy, który – jak pisze – wydał jej się rajem na ziemi, oazą spokoju, ciszy i czystości. Dlatego też nie poprzestała na jednej podróży do Nepalu, lecz wracała do niego, by spełnić swoje, związane z tym krajem, kolejne marzenia.

Jednym z nich były odwiedziny w trzech królewskich miastach Nepalu, w Bhaktapurze, Patanie i Katmandu. Opowiadając w książce o tych miejscach, autorka oprowadza nas, czytelników, po targowiskach, świątyniach, pracowniach, pałacach, księgarniach, sklepikach z przyprawami, z materiałami, z biżuterią, po restauracjach, a nawet po muzycznych klubach. Wszystkie te miejsca opisuje bardzo szczegółowo, wręcz drobiazgowo, używając niezwykłego bogactwa słów, malując nimi przed naszymi oczami różnobarwne obrazy.

Marzeniem Elżbiety Wichrowskiej – Janikowskiej był również trekking pod Annapurną i pod Mount Everestem. Także i w tych wędrówkach mamy okazję towarzyszyć autorce książki, wraz z nią podziwiając przepiękne, zapierające dech w piersiach widoki, ale też odczuwając trud drogi – tak obrazowo opowiada ona o tych miejscach i swoich odczuciach.

Równie plastycznie i sugestywnie opisuje swoje wyprawy nad Święte Jezioro Śiwy oraz do Doliny Langtang, dzieląc się z nami swoimi emocjami i wrażeniami, wywołanymi oglądanymi widokami.

W tym miejscu pragnę podkreślić, że bogate, szczegółowe, barwne opisy, z jakimi spotykamy się przez cały czas w tej książce, tak bardzo działają na wyobraźnię, że bez trudu możemy „zobaczyć” w swojej głowie to wszystko, o czym autorka opowiada, a co sama oglądała, podziwiała, zwiedzała. Dlatego też książka Elżbiety Wichrowskiej – Janikowskiej prawdziwie mnie urzekła. Jej wędrówki po Nepalu stały się moimi wędrówkami, które odbywałam w wyobraźni, przewracając kolejne kartki książki.

Nawet się nie spodziewałam, że aż tak pochłonie mnie opowieść autorki. Teraz muszę przyznać, że ma ona nie tylko znakomity warsztat literacki, ale i dar przelewania na papier i utrwalania wspomnień, przeżyć, wrażeń, nawet tych najbardziej ulotnych. Nic więc dziwnego – jak się przekonałam po skończonej lekturze – że książkę czyta się wspaniale. Dodam jeszcze, że opowieść tę urozmaicają ciekawe zdjęcia, co też jest zaletą książki.

Jeżeli chcecie poznać bliżej Nepal i poczuć niepowtarzalny klimat tego kraju, koniecznie przeczytajcie książkę Elżbiety Wichrowskiej – Janikowskiej i dołączcie do niej podczas jej wędrówek. Gwarantuję sporo niezapomnianych wrażeń. Zapewniam, że to wartościowa i znakomita publikacja.