Opis
Jawa, Bali, Sumatra i... 17 tysięcy innych wysp
Czego poszukuje w Indonezji europejski podróżnik? Różnorodności? Nietrudno o nią w kraju, którego kultura stanowi mozaikę wpływów indyjskich, chińskich, muzułmańskich i europejskich. Ciekawych ludzi? Tych najłatwiej spotkać na Jawie — najbardziej zaludnionej, najlepiej zagospodarowanej wyspie Indonezji. Egzotyki? Spośród 17 tysięcy wysp zamieszkałych jest 6 tysięcy. Każda ma odrębną kulturę, inny język, inne zwyczaje, tradycję, historię. Ludzie żyją tutaj lokalnie, sprawami swojej wyspy, w sojuszu z przyrodą, w izolacji od całego świata, którym zbytnio się nie interesują. I nawet nie zdają sobie sprawy z tego, jak piękny jest ich kraj i ile fascynujących miejsc w sobie kryje.
Indonezyjski archipelag można podziwiać bez końca. Od Jawy z więcej niż setką wulkanów, przez Bali z tysiącem świątyń, mroczny Lombok, Sulawesi, zwaną „wyspą Orchidei”, dzikie Borneo, Komodo, która jest ojczyzną ostatnich smoków naszych czasów, aż po zamieszkiwaną niegdyś przez kanibali niebezpieczną Papuę Nową Gwineę... Kraj tysięcy wysp zadziwia, urzeka, a przede wszystkim jest nieprzewidywalny. Przyciąga jak magnes miłośników przygód szukających szczęścia w podróży oraz odskoczni od zachodniego stylu życia. Niemniej jednak powstaje pytanie, czy masowy napływ turystów — z ich technologią, procesami globalizacyjnymi i logiką — na te dziewicze tereny nie sprawi, że tradycyjne rytuały, obrzędy odprawiane na indonezyjskich wyspach znikną zupełnie?
Odwiedź stronę książki: http://wyspyindonezji.pl lub jej fanpage:http://www.facebook.com/wyspyindonezji
Recenzje ArtTravel.pl
Indonezja to państwo wyspiarskie, rozciągające się na ponad siedemnaście tysięcy wysp. Już sam ten fakt świadczy o tym, że pod wieloma względami jest to kraj zróżnicowany, a przez to ciekawy, jednocześnie zaś nie do końca znany.
Próbę opisania i scharakteryzowania go podjęli Sergiusz Prokurat i Piotr Śmieszek w książce „Archipelag znikających wysp”. Obaj Indonezję znają dość dobrze, jako że pierwszy z nich mieszkał w tym kraju przez ponad rok, a obecnie często tam bywa, drugi zaś – od dłuższego czasu mieszka w Indonezji.
Autorzy, przedstawiając swoim czytelnikom Indonezję, starali się pokazać zarówno to, co właściwe jest dla całego kraju, jak i to, co jest charakterystyczne dla poszczególnych wysp i ich mieszkańców. Stąd też ich opowieść jest pełna różnorodności. Znajdziemy tu wszystkiego po trochę: relacje z podróży po wyspach, reporterskie opisy, analizy społecznych i ekonomicznych problemów, trochę historii tego kraju oraz jego współczesne oblicze, związane z nim stereotypy i prawdę o nim. Dzięki książce poznajemy też mentalność mieszkańców Indonezji, ich tradycje i obyczaje. Dowiemy się m.in., jak wyglądają obrzędy ślubów i pogrzebów oraz innych uroczystości, jakie potrawy najczęściej tam się jada. Przeczytamy tu o becakach (czyli lokalnych środkach transportu), o popularnych w Indonezji walkach kogutów i gołębiarskich zawodach, o żyjących tu smokach z Komodo, a także o „małpim biznesie”.
Autorzy analizują też powszechne tam zjawiska, takie jak narkomania, korupcja, emigracja. Charakteryzują gospodarkę Indonezji, tamtejsze kobiety, stosunek Indonezyjczyków do piłki nożnej, jak również islam w wydaniu indonezyjskim. Zwracają także uwagę na coraz bardziej postępującą w tym kraju komercjalizację.
To wszystko składa się na pełen rozmaitych barw i ich odcieni obraz Indonezji. Warto przy tym podkreślić, iż książka ta pokazuje ten kraj z różnych, często powszechnie nieznanych, bardziej lub mniej pozytywnych stron. Z tego powodu odmalowany tu obraz Indonezji jest tak pociągający.
„Archipelag znikających wysp” to książka, którą oceniam jako bardzo interesującą. Dzięki niej wiele dowiedziałam się na temat tego nieznanego mi bliżej i egzotycznego dla mnie kraju. Choć niektóre opisane w niej zjawiska wydawały mi się nieco kontrowersyjne i budziły we mnie mieszane uczucia, jednocześnie zawarta tu opowieść przypomniała mi, że nie należy potępiać czy krytykować tego, co inne, lecz starać się to poznać i zrozumieć.
Ważnym atutem tej publikacji jest to, że jej autorzy starali się ukazać tu unikalną kulturę Indonezji, coraz bardziej przysłanianą przez masową turystykę. Opisując ten kraj i życie w tym zakątku świata, wskazują równocześnie na to, iż ten obraz Indonezji, jaki oglądamy dziś, powoli zanika, a tego wszystkiego, o czym w książce przeczytamy, być może za niedługo już nie będzie. Właśnie dlatego tak cenna – jako źródło wiedzy i świadectwo – jest ta książka.
Dodam, że jest ona bogato ilustrowana barwnymi, ciekawymi zdjęciami, i to jest jej dodatkową zaletą.
Podsumowując - „Archipelag znikających wysp” to według mnie książka bardzo wartościowa i interesująca. Poszerza wiedzę i horyzonty myślowe, skłania do refleksji, uczy szacunku dla inności. Warto ją przeczytać, do czego szczerze zachęcam. Zapraszam więc do literacko-reporterskiej podróży po Indonezji!
Dorota Pansewicz
Próbę opisania i scharakteryzowania go podjęli Sergiusz Prokurat i Piotr Śmieszek w książce „Archipelag znikających wysp”. Obaj Indonezję znają dość dobrze, jako że pierwszy z nich mieszkał w tym kraju przez ponad rok, a obecnie często tam bywa, drugi zaś – od dłuższego czasu mieszka w Indonezji.
Autorzy, przedstawiając swoim czytelnikom Indonezję, starali się pokazać zarówno to, co właściwe jest dla całego kraju, jak i to, co jest charakterystyczne dla poszczególnych wysp i ich mieszkańców. Stąd też ich opowieść jest pełna różnorodności. Znajdziemy tu wszystkiego po trochę: relacje z podróży po wyspach, reporterskie opisy, analizy społecznych i ekonomicznych problemów, trochę historii tego kraju oraz jego współczesne oblicze, związane z nim stereotypy i prawdę o nim. Dzięki książce poznajemy też mentalność mieszkańców Indonezji, ich tradycje i obyczaje. Dowiemy się m.in., jak wyglądają obrzędy ślubów i pogrzebów oraz innych uroczystości, jakie potrawy najczęściej tam się jada. Przeczytamy tu o becakach (czyli lokalnych środkach transportu), o popularnych w Indonezji walkach kogutów i gołębiarskich zawodach, o żyjących tu smokach z Komodo, a także o „małpim biznesie”.
Autorzy analizują też powszechne tam zjawiska, takie jak narkomania, korupcja, emigracja. Charakteryzują gospodarkę Indonezji, tamtejsze kobiety, stosunek Indonezyjczyków do piłki nożnej, jak również islam w wydaniu indonezyjskim. Zwracają także uwagę na coraz bardziej postępującą w tym kraju komercjalizację.
To wszystko składa się na pełen rozmaitych barw i ich odcieni obraz Indonezji. Warto przy tym podkreślić, iż książka ta pokazuje ten kraj z różnych, często powszechnie nieznanych, bardziej lub mniej pozytywnych stron. Z tego powodu odmalowany tu obraz Indonezji jest tak pociągający.
„Archipelag znikających wysp” to książka, którą oceniam jako bardzo interesującą. Dzięki niej wiele dowiedziałam się na temat tego nieznanego mi bliżej i egzotycznego dla mnie kraju. Choć niektóre opisane w niej zjawiska wydawały mi się nieco kontrowersyjne i budziły we mnie mieszane uczucia, jednocześnie zawarta tu opowieść przypomniała mi, że nie należy potępiać czy krytykować tego, co inne, lecz starać się to poznać i zrozumieć.
Ważnym atutem tej publikacji jest to, że jej autorzy starali się ukazać tu unikalną kulturę Indonezji, coraz bardziej przysłanianą przez masową turystykę. Opisując ten kraj i życie w tym zakątku świata, wskazują równocześnie na to, iż ten obraz Indonezji, jaki oglądamy dziś, powoli zanika, a tego wszystkiego, o czym w książce przeczytamy, być może za niedługo już nie będzie. Właśnie dlatego tak cenna – jako źródło wiedzy i świadectwo – jest ta książka.
Dodam, że jest ona bogato ilustrowana barwnymi, ciekawymi zdjęciami, i to jest jej dodatkową zaletą.
Podsumowując - „Archipelag znikających wysp” to według mnie książka bardzo wartościowa i interesująca. Poszerza wiedzę i horyzonty myślowe, skłania do refleksji, uczy szacunku dla inności. Warto ją przeczytać, do czego szczerze zachęcam. Zapraszam więc do literacko-reporterskiej podróży po Indonezji!
Dorota Pansewicz
Spis treści
Od autorów (5)
Rozmowy o Indonezji z Australijczykiem (7)
Mentawai. To, czego nie zabrało tsunami (23)
Inny świat... Czyli jaki? (31)
Dylematy turysty niemasowego (35)
Jedz, módl się i używaj (47)
Indonezyjski biały proszek (67)
Jaka piękna korupcja (71)
Indonezyjczyk, Malaj dwa bratanki (87)
Archipelag (e)migrantów (103)
Indonezyjsko-malezyjska strategia rozwoju (115)
Jak zrobić interes w Indonezji? (123)
Wyspa łowców głów (131)
Pierwotne oblicze wyspy Lombok (143)
Lombok - złoto, perły i rafy koralowe (151)
Monkey Business po jawajsku (161)
Dziewczyny do wzięcia! (171)
Szalony świat indonezyjskiej piłki nożnej (185)
Znikające becaki (193)
Ohra ohra (201)
Ptak... męska rzecz! (211)
Assalamu alaikum, Indonezja (227)
W podróży do Papui (249)
Pocztówka z krainy kędzierzawych (253)
Wypożyczalnia szczęścia (277)
Informacje dodatkowe
| Najniższa cena z 30 dni | 34,99 |
|---|---|
| Kod | 9788324692903 |
| Rodzaj produktu | książka |
| Wydawca | Bezdroża |
| Autor | Piotr Śmieszek, Sergiusz Prokurat |
| Język | polski |
| Data wydania | 22-04-2015 |
| Wydanie | 1 |
| Oprawa | miękka |
| Ilość stron | 296 |
| Wymiary / mm | 150x210 |
| Waga / gr | 320 |
| ISBN | 978-83-246-9290-3 |
| EAN | 9788324692903 |
| Kontynent | Azja |
-
swietna książka ocenione przez kasia dnia 25.04.2015Super się czyta. Indonezja jest taka ekscytująca. Chciałabym kiedyś tam pojechać
Napisz recenzję
Świat mapa ścienna dwustronna polityczna i fizyczna arkusz laminowany, 1:35 000 000
Cena: 92,99 zł
99,99 zł
